De geboorte van een large medium...
Al jaar en dag de titel van mijn dagboek. Schrijven is al heel lang, in mijn leven, een tool om dingen op een rijtje te krijgen. Het begon als kind met een oranje dagboek dat ik van mijn tante kreeg. Wat gekrabbel over de dingen van de dag, dan de bladzijdes eruit scheuren omdat ik vond dat ik het niet netjes had geschreven. Mij toen nog niet bewust dat het daar niet omging, dat het ging om de inhoud. Nou dat duurde heel veel langer om tot dat besef te komen. Ik weet het nog precies, iets meer dan 20 jaar geleden. Zwanger van Joshua… in de wetenschap dat hij na zijn geboorte niet bij ons mocht blijven. We waren met vrienden op vakantie, om er even van weg te zijn.
Wie hielden we voor de gek... er was geen ontsnappen aan… een baby in je buik met een ernstige hartaandoening. Het was daar en toen in Frankrijk dat ik begon met schrijven. Alles wat er speelde vertrouwde ik toe aan het papier. Al schrijvend verdriet toe kunnen laten… al schrijvend inzichten verkrijgend… al schrijvend dingen een plek geven. Al schrijvend mezelf voorbereiden op het onvermijdelijke, het afscheid nemen van Joshua. Ja mijn dagboek, toen nog zonder titel maar wel al work in progress. De grondbeginselen begonnen ergens als kind, maar de fine tuning gebeurde daar en toen. Mezelf niet ontzien in alles wat ik op papier zette. Ik heb het verlies van Joshua een goede plek kunnen geven en kan er ook over praten. Maar het teruglezen is zoveel intenser en heftiger, laat ik het zo zeggen dat zoek ik niet echt op.
Maar terug naar de geboorte van een large medium. Het leven ging verder en mijn dagboek raakte wat meer in vergetelheid, de noodzaak was er niet. Tot jaren terug het energetische en spirituele op mijn pad kwam. Dezelfde drang als toen openbaarde zich aan mij, schrijven, schrijven, schrijven om alles duidelijk te krijgen voor mijzelf. Het dagboek geeft mijn traject weer van waar ik kom…. ik nu sta… naar onderweg ben.
Ja onderweg ben want het is nog altijd work in progress, a never ending story.
Ik gun een ieder zo een uitlaadklep, zo een spiegel, zo een troostend en moois iets in zijn leven. Dus neem pen en papier ter hand en begin met schrijven
De geboorte van een large medium, voor degene die me kennen weten een mooie woordspeling op mijn corpulente voorkomen.
Liefs Miranda