Dan staar je naar een leeg beeldscherm, zoals de oude schrijvers van weleer misschien wel met een ganzenveer in hun hand naar het perkament staarden. Ideeën te over, maar hoe draag je het over naar het papier, of in deze op je beeldscherm. De manier waarop ik hier nu zit, schept in ieder geval een minder tot de verbeelding overlatend plaatje dan de man of vrouw met de ganzenveer in de hand. Maakt dat ook dat er minder vanuit de fantasie geschreven kan worden? Een gevalletje van, we’ve all been there …seen that… done that… Ga je dan schrijven over het leven... jouw eigen leven… Een leven dat, voor mij, in zijn geheel niet voelt als 13 in een dozijn, never a dull moment. Maar liggen daar de boekschappen niet al vol van? Of meer nog is niet geheel social media een groot schrijven van en over iemands leven. De foto's… filmpje… en alles wat er nog meer gedeeld wordt. Brengt me weer terug bij de schrijver met zijn ganzenveer. Als deze een plaatje wilde schetsen dan moest hij de omgeving observeren en bestuderen. Om het vervolgens zo beeldend mogelijk op papier te verwoorden, om de lezer mee te trekken in de wereld waar het verhaal plaats vond en daar vast te houden. Geen enkele vluchtigheid, maar verdieping. Tegenwoordig grijpen we de telefoon maken eens welke foto en sturen hem met begeleidende tekst de wereld in. Wat ik me dan afvraag wordt degene die het leest tot op dezelfde diepte meegetrokken in het verhaal wat er verteld wordt… Dat denk ik niet. In deze snelle wereld is dat waar het toe verworden is. In een zo kort mogelijk tijd zoveel mogelijk indrukken opdoen. Maar heb je het dan met de bijbehorende emotie beleefd… gevoeld… doorvoeld… Mijn bewustwording heeft gemaakt dat ik in elk moment van de dag wens te worden meegevoerd in hoe de situatie door de schrijver met de ganzenveer werd beschreven. Alles tot in het uiterste detail… alles in de focus… niks weglaten… Meegevoerd worden in de emoties die het moment voortbrengen. Dat is waar bewustwording voor mij omgaat.